23 jan Rocky, asielhond met rugzak

Rocky was 1,5 jaar oud toen wij hem mee naar huis namen. Het was een angstig hoopje hond, afstandelijk, erg druk aan de lijn. Hij was als 5 maanden oud puppy in het asiel gedumpt en na 11 maanden kon hij, nadat hij al bij meerdere gezinnen was geplaatst, met ons mee. Het asiel had ons geïnformeerd over zijn problemen met fietsers, hardlopers en drukke mensen.

Wij wisten waar wij aan begonnen. Het zou een lang traject worden om deze hond naar onze hand te zetten.
’s Avonds wisten we dat het nog erger zou worden dan wij hadden verwacht. Hij sloopte de bench en wist twee keer te ontsnappen. Na de tweede keer hadden wij de bench zo goed dicht gemaakt dat ontsnappen onmogelijk was.

Vanaf de eerste dag hebben wij met veel geduld, training, inventiviteit hoe diverse situaties aangepakt moesten worden, een voor ons gehoorzame, rustige, kameraad gekregen. De training nam een jaar in beslag. Hij ging toen zelf de bench in als de borden op tafel kwamen. Viel niet meer meteen uit naar de baas als iets ‘anders’ was.

Van een ongehoorzame hond, die alles kapot maakte wat op de grond lag, werd hij rustiger, vernielde niets meer in onze leefruimte en kon los lopen op ons erf. Aangelijnd veranderde er ook veel. Van regelmatig op elkaar klappende kaken bij elke voorbijganger, ging hij over in een sporadisch hap/snap-modus. Alleen bij kinderen, katten en paarden bleef hij door het lint gaan. Bij bezoek was het iedere keer weer een uitdaging om hem in bedwang te houden en hem te laten wennen aan de nieuwe situatie. Hij pakte zijn floss als hij het even niet meer wist, of liep er zelf los triomfantelijk zwaaiend mee rond op ons erf. Op het commando ‘los’ reageerde hij goed en hij ging steeds beter reageren op het blokken bij het hek. Dit deden wij om hem uit zijn ‘blafmodus’ te halen.

Door miscommunicatie heeft hij ons bezoek toch weten te bijten. Hiervan zijn wij erg geschrokken. Om hem direct een spuitje te laten geven vanwege dit ernstige bijtincident ging ons te ver.

Wij hebben hulp gezocht bij een plaatselijke asiel waar men ons adviseerde om contact op te nemen met Hondenplusagressie.

Het asiel was zeer tevreden over dit bedrijf, dat al enkele honden voor hen had geëvalueerd. Wij konden volgens hen rekenen op een eerlijke gedragstest met een betrouwbaar advies.

Op 14 januari hebben wij Rocky naar Hondenplusagressie gebracht. Voor het hele traject dat wij bij hen, na het bijtincident, hebben doorlopen geldt: hulde! Het begrip, de uitleg hoe ze te werk gaan, de snelheid waarmee ze een plaatsje reserveerden voor Rocky was geweldig. De aanpak, de tijd die ze voor ons namen was meer dan voldoende. Ook de uiteindelijke beslissing of wij de hond eventueel terug wilden hebben bij trainbaar gedrag , werd helemaal aan ons over gelaten. Toen wij Rocky bij Hondenplusagressie brachten hebben wij de afstandsverklaring getekend maar het terugnemen van Rocky bleef altijd bespreekbaar. Na evaluatie en advies over de mogelijkheden voor Rocky liet Hondenplusagressie de keuze aan ons.

Uit de testen bleek dat Rocky niet herplaatsbaar was bij derden was en zeker niet in de buurt van kinderen. Wij hebben na rijp beraad besloten dat dit ook voor ons de grens is. Wij kunnen het niet aan om nog verder te trainen om het reageren op prikkels in te perken. Wij vinden de risico’s te groot met de kinderen in onze buurt.

Ondanks deze tegenslag bedanken wij Hondenplusagressie voor hun eerlijke en prettige manier van werken.