16 aug Onze herintreder Max is een superhond!

Dit is Max, onze herintreder. Max is een Australian Cattle Dog (Australische veedrijvershond). Jaren geleden heb ik mijn hart verpand aan dit ras. En toen onze eigen Cattle Dog ‘Aussie’ ouder en ouder werd, hebben we in ons gezin gesproken over aanvulling van de roedel. Van mij moest het weer een Cattle Dog worden. Want ondanks dat ik heel veel (gedrags-)problemen heb gehad met Aussie, vind ik het nog steeds een fantastisch ras.

Cattle Dog’s zijn speciaal gefokt (uit Schotse Collies, Dalmatiërs, Bull Terriërs en Dingo’s) om in Australië die grote kuddes loslopend vee bij elkaar te drijven. Het zijn hele harde honden die gewend zijn om zelf beslissingen te nemen. Anders dan bijvoorbeeld een Border Collie, die echt naar de baas kijkt en afwacht wat de instructies zijn. Om de kudde bijeen te drijven moet een Cattle Dog zelf die beslissing nemen, anders zit hij al op de hoorns van een stier gespiest. Met hun harde blaf en de aangeboren neiging om snel even om het vee heen te rennen en achter in de hiel van het vee te bijten (in Australië worden ze ook wel ‘Blue Heeler’ genoemd) zijn ze de perfecte drijfhond voor wilde stieren.

Maar hoe gedraagt deze hond zich in de bebouwde kom met verkeer, joggers, kinderen, fietsers en een niet al te ervaren baas? De Cattle Dog zal proberen al deze impulsen te regelen voor zijn baas. Hij blaft, rent, hapt en drijft om maar orde in de chaos, die wij ‘normaal’ noemen, te scheppen. Met als resultaat een boze baas en een onbegrepen, later ook nog onzekere, hond. Ik kan het weten, zelf heb ik bijna alle opvoedingsfouten gemaakt die je kan maken. Opgegroeid tussen de Duitse Herders en Dobermann’s dacht ik dat ik dit varkentje best wel kon wassen maar het pakte heel anders uit.

Mijn angstige en dominante hond maakte thuis, maar vooral op straat, de dienst uit. Hij vond mij gewoon geen goede leider. En dat was niet leuk. Ik liet hem uit als de andere hondeneigenaren achter hun bord eten zaten, en koos routes die niemand anders nam, en ben zelfs naar een huis vlak buiten de bebouwde kom verhuisd, om maar te voorkomen dat zijn gedrag ging escaleren. Toen mijn hond 9 jaar was kreeg ik een nieuwe relatie met iemand die ervoor zorgde dat ik me zekerder voelde en doeltreffender kon optreden, ook naar de hond toe. Aussie moest vanaf toen ook in een roedel gaan leven en dat pakte fantastisch uit. De hond leefde helemaal op. Nu ik gezien had dat ik zelfs mijn eigen ‘probleemhond’ toch weer een goed leven kon geven, wilde ik best nog een andere Cattle Dog opvangen. Als je het woord Gattle Dog op internet opzoekt, krijg je eerst de Cattle Dog-coach en dan pas het adres van de rasvereniging, dus dat zegt genoeg!
Aussie en Max

Via de Cattle Dog-coach ben ik in contact gekomen met Hermien en Barry van Hondenplusagressie. Toevallig zat er bij hen net een Cattle Dog die voor herplaatsing in aanmerking kwam. Het klikte, met Hermien en Barry, maar ook met Max. Die best al wat meegemaakt had, aardig gefrustreerd was maar vanaf dag een erg zijn best heeft gedaan om zich aan ons aan te passen. Keurig in de basis opgevoed, want super gehoorzaam. We hebben hem denk ik twee dagen aan de riem gehouden, just in case, maar daarna altijd los en meteen als je roept, staat ie naast je! Maar vraag hem niet om alle commando’s van de puppy-cursus even achter elkaar uit te voeren, want hij kan niet zo goed met al teveel druk om gaan.

Wij wonen in de meest noordelijke kop van Noord-Holland op een boerderij aan een rustige weg, met een heerlijk brede wandelberm. Weinig verkeer, geen andere honden, zo nu en dan een paard, maar wel heel veel muizenholletjes waar je heerlijk je neus in kunt steken. Max krijgt dus weinig prikkels, hoeft niet al te veel, alleen komen als er toch een auto aankomt en dan zitten tot die auto voorbij is. Verder past ie op ons huis, knuffelt met onze zoon, let heel goed op dat ie wel genoeg eten krijgt en jaagt zo nu en dan de bezoekers de stuipen op het lijf met z’n harde blaf, maar dat kan hier want de buren zitten een paar honderd meter verderop. Saai?? Niet voor Max, hoor. Hij vind het heerlijk! Hij weet precies waar hij aan toe is elke dag. Geen prikkels en alles wordt geregeld.

Van Hermien en Barry hebben wij een keurig rapport gekregen waar precies in stond hoe Max op bepaalde dingen kan reageren.

Hoe hij sociaal in elkaar zit en hoe wij kunnen herkennen dat wij de teugels iets te ver hebben laten vieren en Max weer zijn ‘oude’ gedrag laat zien. Dat was voor ons een fijne leidraad. Ook konden we hierdoor gemakkelijker aan anderen uitleggen wat je wel en niet bij Max kan doen. Voor ons en voor Max heeft deze herplaatsing dus heel goed uitgepakt. Wij hebben een superhond aan hem en reken maar dat ie daar elke dag een extra knuffeltje voor krijgt.

Verder willen we iedereen die het gevoel heeft gefaald te hebben bij de opvoeding van zijn of haar hond (gedrag escaleert), op het hart drukken dat het veel respect verdiend als je de stap durft te nemen om je hond een tweede leven te bieden. Schaam je er absoluut niet voor als je een herplaatsing overweegt. Dit betekent niet ‘dat je je hond wegdoet’. Je creëert juist een nieuwe kans voor hem. Bedenk dat je pas echt het beste met hem voorhebt als je het beste voor de hond voor ogen houdt. En helaas betekent dit soms dat een hond toch een andere baas of omgeving nodig heeft.

Mijn ervaring is dat alle stuurlui aan wal, gedragstherapeuten en dierenartsen niet konden helpen bij een stevige escalatie of agressie van de hond. Hermien en Barry bieden wel de mogelijkheid om je hond, alleen als dit mogelijk is!, een nieuw leven te bieden. Gun je hond de hulp van hondenplusagressie!

Janke en Michel